تو کربلای سکوتی و چهارده قرن است

نشسته ایم سر سفره محرم تو

ترجمه شعری که منسوب به امام حسن مجتبی (ع) است:

تا می توانی توشه ای از این جهان برای خودت از این جهان فرا پیش فرست که ناگهان مرگ به سراغت می آید.

چرا اینقدر به نعمتهای جهان شادمانی،مگر نمیبینی که دوستان تو در گودالِ مرگ پوسیده اند.

خودم از کتاب :تاریخ چهارده معصوم ،نوشته محمد جواد مولوی نیا،نوشتم

و منبع درج شده در کتاب نیز:تاریخ ابن عساکر،حیات الحسن(علیه السلام) شریف قرشی

حالا میفهمم امان از دل زینب یعنی چه

"زهرا" ، داغ علی را ندید
"علی" ، داغ حسن را ندید
"حسن" ، داغ حسین را ندید
"حسین" ، داغ رقیه را ندید
"عباس" ، داغ علی اصغر را ندید

چه کشید ""زینب"" که
داغ تک تکشان را به عینه دید...
آه يا زینبـــــ